Dat dieren prima therapeuten zijn, is al bekend. We kennen zwemmen met dolfijnen en therapie met paarden. Honden worden de laatste jaren steeds meer ingezet in diverse soorten therapie. De blindengeleidehond is natuurlijk het bekendste voorbeeld, maar honden verrichten ook wonderen bij kinderen met autisme, volwassenen die PTTS hebben of epilepsie. De laatste jaren worden honden steeds meer ingezet bij mensen met dementie; zie daar de dementiehond.
Het onderstaande komt van de website van de kenniskring dementie: “Uit verslagen en onderzoeken in binnen- en buitenland komt naar voren dat een speciale dementiehond een gunstig effect kan hebben op het verminderen van agressie en agitatie bij mensen met dementie. Mensen zoeken meer contact, worden alerter en lachen ook meer als er op gezette tijden zo'n hond op bezoek komt. En hoewel een hond niet een depressie kan opheffen, brengt hij wel tijdelijke verlichting.”
Toen ik vrijwilliger was in de hospice, ben ik een paar keer samen met een terminaal zieke dame en haar vriend mijn hond gaan uitlaten in het park. Ze kregen volop de tijd om te aaien, knuffelen en, ook belangrijk, de hond echt uit te laten. Mijn hond is geen therapiehond, maar is wel rustig en loopt keurig met de rolstoel mee. We lachten dan om de gekke capriolen van mijn hond, we dronken nog wat en zo werd dit eigenlijk een uitje waar ze erg naar uitkeken.
Mijn ideaal zou zijn als de oudere honden uit de asielen worden gehaald en opgenomen zouden worden in diverse zorginstellingen. Want als je oudere mensen vraagt wat ze het meest vrezen, of wat ze het ergst vinden aan ouder worden, is het antwoord vaak: het gevoel dat ik niet meer nodig of nuttig ben. Door mensen verantwoordelijk te maken voor het welzijn van de hond, creëer je weer het gevoel dat iemand nodig is. Je moet, ook als je dementie hebt, voor iemand zorgen. En dat kan onder begeleiding prima. Natuurlijk zijn er veel mitsen en maren, maar oudere rustige hondjes, die niet meer zo makkelijk geadopteerd worden, opnemen in een kleinschalig wonen voorziening, is volgens mij een win-win situatie. Ook al vergt dit van de verzorging waarschijnlijk wat extra tijd.
