Nel leerde ik kennen in de kleinschalig wonen voorziening waar ik stage liep en later werkte. Nel was als één van de weinige bewoners nog helemaal mobiel en ze liep vaak zelfs zonder rollator. Nel was in haar leven vóór dementie heel kunstzinnig geweest. Ze schilderde, boetseerde, haakte en had een carrière als architecte. Toen ik net begon, dacht ik dat ze nog steeds veel interesse zou hebben in schilderen en dergelijke.
Maar mensen veranderen door dementie. Het gedrag verandert. Soms wordt het dag/nachtritme helemaal omgegooid. Actieve mensen kunnen door dementie snel veranderen in hele passieve mensen. Mensen met dementie missen niet alleen structuur in de dag, maar ook het vermogen om zichzelf bezig te houden/te vermaken. Soms zijn hobby’s uit het verleden helemaal niet meer interessant. Dit is voor familie best lastig. Zij komen soms met de beste bedoelingen aan met allerlei hobbyspullen uit het verleden. En natuurlijk zijn ze verbaasd als er ineens helemaal geen interesse meer voor is.
En soms ontdek je dan, met veel geduld en door veel te proberen, een nieuwe passie. Nel werd heel enthousiast als je haar voorlas. Deze vrouw had ontzettend veel humor en als je haar een sprookje voorlas (het liefst één op één) had je de grootste lol omdat ze altijd weer een hele grappige opmerking maakte. Zeker als je leuke stemmetjes gebruikte, hing ze echt aan je lippen. Al snel dachten we aan luisterboeken, maar die vond ze weer niet interessant. Alleen één op één had je de onverdeelde aandacht van Nel. Nog wat later ontdekten we dat ze ook een echte sjoelkoningin was. Veel geduld en veel proberen lijken de toverwoorden bij deze rotziekte. Nel heeft in ieder geval weer wat geluksmomentjes en daar ben ik erg blij om.
*Ook deze naam is om privacy redenen natuurlijk verzonnen.
